Από τα πρακτικά και τα έγγραφα που κοινοποίησε ο κος Ντούρας συμπεραίνεται πράγματι ότι απέστειλε το τελικό σχέδιο Κανονισμού στο ΔΣ της ΟΜΣΕ στις 19-6-2019 και 4-11-2019. Το ΔΣ της ΟΜΣΕ σε δύο συνεδριάσεις (20-06-2019 και 7-12-2019), κατέληξε ότι «το τελικό κείμενο που προέκυψε μετά τη διαβούλευση είναι αρκετά καλό και ότι θα πρέπει να πιέσει για τη γρήγορη εφαρμογή του» Επίσης το τελικό σχέδιο παρουσιάστηκε στην ΓΣ αριθ. 27, που πραγματοποιήθηκε στις 15-02-2020
Ωστόσο έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Η προσπάθεια καθιέρωση σήματος για το ελληνικό σήμα ξεκίνησε από την Διεπαγγελματική τις 28/8/2013 η οποία κατέθεσε για πρώτη φορά τον κανονισμό στη Δ/νση Εμπορικής & Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας του Υπουργείου στις 7/7/2016. Ο πρώτος αυτός Κανονισμός απέκλειε τους μελισσοκόμους από το σήμα. Στον Κανονισμό αυτό αντέδρασε η Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Μελισσοκομίας (ΕΕΕΜΣ) και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Βασιλικού Πολτού και Λοιπών Προϊόντων (ΣΕΜΒ) με επιστολές (ΕΕΕΜΣ25/8-6-2016) και δημοσιεύσεις σε μελισσοκομικό περιοδικό (Μελ. Επιθ. 2016, Οκτ. σελ. 311-315 και 316-317). Μετά την αντίδραση αυτή η Διεπαγγελματική διόρθωσε τον Κανονισμό και τον κατέθεσε εκ νέου στις 10/10/2016. Ο διορθωμένος Κανονισμός συμπεριλάμβανε όλες τις διαδικασίες εκείνες που θα έπρεπε να γίνουν ώστε το σήμα να το δικαιούνται και οι μελισσοκόμοι είτε μεμονωμένοι (σε συσκευαστήρια φασόν) είτε σε ιδιόκτητα συσκευαστήρια.
Ο ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ συγκρότησε τριμελή Επιτροπή από δύο κτηνιάτρους και ένα Τεχνολόγο Τροφίμων η οποία επεξεργάστηκε εκ νέου το 2ο Κανονισμό, αφαίρεσε όλες τις διαδικασίες χορήγησης του σήματος στον μελισσοκόμο και τον έθεσε για διαβούλευση στην Διεπαγγελματική. Είναι ο τελικός Κανονισμός που το ΔΣ της ΟΜΣΕ ομόφωνα αποφάσισε ότι είναι αρκετά καλός και ότι θα πρέπει να πιέσει για την γρήγορη υπογραφή του. Ο τελικός αυτός Κανονισμός περιλαμβάνει τα παρακάτω:
α) Αφήνει ασάφειες κατά πόσο το σήμα το δικαιούνται και οι μελισσοκόμοι. Τις ασάφειες αυτές, φρόντισε ο πρόεδρος της ΟΜΣΕ να τις ξεκαθαρίσει λέγοντας στην ομιλία του στο 11ο Φεστιβάλ Μελιού (Δεκ-2020), ότι «μελισσοκόμοι δεν χρειάζονται το σήμα».
β) Δεν προβλέπει τις διαδικασίες απόκτησης του σήματος από μεμονωμένους μελισσοκόμους χωρίς συσκευαστήριο, ενώ αντίθετα υπάρχει πρόβλεψη για εμπόρους συσκευαστές να παίρνουν το σήμα συσκευάζοντας το προϊόν σε μορφή φασόν σε άλλες εγκαταστάσεις συσκευασίας (Άρθρο 9 του κανονισμού).
γ) Παραχωρεί το σήμα και σε εμπόρους εισαγωγείς μελιού οι οποίοι εμπορεύονται και ελληνικό προϊόν χωρίς ουσιαστικούς εργαστηριακούς ελέγχους
δ) Αναφέρεται γενικά σε ιχνηλασιμότητα χωρίς να καθορίζει τους απαραίτητους εργαστηριακούς ελέγχους και απορρίπτει την παγκόσμια αποδεδειγμένη μέθοδο της γυρεοσκοπικής ανάλυσης για την διάκριση του ελληνικού μελιού από τα εισαγόμενα.
ε) Καθιερώνει απαράδεκτη διαδικασία προγραμματισμένου ελέγχου στους εμπόρους στα τιμολόγια μια φορά κάθε 3 χρόνια (άρθρο 12, παρ.1σημείο iii).
Ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης συνεχίζει να πιστεύει ότι οι μελισσοκόμοι δεν ενημερώθηκαν για τον κανονισμό, θεωρεί ότι το ΔΣ της ΟΜΣΕ είτε ήταν αδιάφορα αδιάβαστοι, είτε πιάστηκαν στον ύπνο, είτε δεν κατανόησαν πλήρως το κείμενο και έδωσαν την συγκατάθεσή τους σε ένα κανονισμό ο οποίος θα αποτελέσει μάστιγα της ελληνικής μελισσοκομίας και ασφαλώς θα τους βαραίνει για πάντα.
Μελισσοκομικός Σύλλογος Ν. Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου